کلامات قصار
جمعه 14 اسفند 1394
گلهای جنگ
به کارگردانی ژانگ یمو
(داستان فیلم را تعریف نمی کنم ولی اکیدا توصیه می کنم که آن را ببینید.)
- برچسب ها: گلهای جنگ، ژانگ یمو، کریستین بیل، نی نی،
- طبقه بندی:کلامات قصار، سینما، |
- نظرات() |
.
fantasy vs history: part three
یکشنبه 29 آذر 1394
قبل از مطالعه ی این پست بد نیست که اینجا را هم بخوانید.
با توجه به رشد روز افزون اکران فیلمهای تاریخی ،چه در داخل و چه در خارج ایران، مدتی بود که در نظر داشتم نیم نگاهی به چنین فیلمهایی بیندازم. سوال اصلی ،که تیتر این پست هم هست، در این است که یک فیلم تاریخی تا چه حد تاریخی است؟ یا به عبارت بهتر مؤلف/کارگردان/ فیلم نامه نویس تا چه حد به تاریخ وفادار بوده اند؟ اگر بخواهیم به صورت دم دستی به این سوال پاسخ بدهیم باید بگوییم که "هیچ". هیچ فیلم تاریخی نیست که بتواند کاملا به تاریخ وفادار باشد. حتی اگر دست اندرکاران آن بخواهند که چنین پروژه ای را به انجام برسانند محدودیتهای زیادی وجود دارد که آنها را از این امر باز می دارد.
به عنوان مثال از محدودیتهایی چون نمونه های زیر می توان نام برد:
1-محدودیت زمان اکران: سبب می شود فیلم به صورت خلاصه دربیاید. اگر به خاطر داشته باشید فیلم پیغامبر(که در ایران با نام محمد(ص) رسول الله آن را می شناسیم) اشاره ای به جنگهای خیبر و خندق و حنین و ... نداشت.اگر مصطفی عقاد می خواست که به تمام وقایع زندگی حضرت رسول اکرم(ص) اشاره هم بکند نیاز به ساختن یک سریال یا مینی سریال داشت.
2-محدودیت در منابع تاریخی: کمبود منابع معتبر تاریخی سبب می شود که سازندگان فیلمهای تاریخی ناچار باشند که برای ساختن فیلم شان تا حد زیادی به تخیل روی بیاورند. چنین معضلی را به نوعی می توان در سریال حضرت یوسف(ع) دید.
3-محدودیتهای دینی-فرهنگی: بعضی فشارهایی که از سوی مردم/نخبگان به فیلم سازان وارد می شود سبب می شود که فیلم ساز در بعضی زمینه ها دست به عصا راه برود. مسائلی چون نمایش حضرت عباس(ع) را چندی پیش در کشور خویش شاهد بوده ایم.
4- محدودیتهای مالی: که سبب می شود فیلم ساز از بازسازی بعضی از صحنه ها و لوکیشن ها طفره برود.
5-محدودیتهای دراماتیک: وفادار بودن کامل به تاریخ سبب می شود که در بعضی از موارد یک اثر سینمایی کشش لازم را برای بییننده نداشته باشد و فیلم ساز ناچار باشد تا با اضافه کردن تخیل شیب دراماتیک فیلم را افزایش دهد.
6- و دست آخر نگاه خاص مؤلف/فیلم ساز به یک شخصیت تاریخی ممکن است که سبب بشود وی بهتر یا بدتر از آنچه که بوده به نمایش درآید. مثلا اگر یک فیلم ساز هندی بخواهد شخصیت نادرشاه افشار را به تصویر بکشد بعید است که همان تصویری را به دست بدهد که یک فیلم ساز ایرانی. بالعکس اگر یک فیلم ساز ایرانی بخواهد فیلمی درباره ی چنگیز خان بسازد فکر نکنم که شباهتی با فیلمی داشته باشد که توسط یک فیلم ساز مغول درباره ی این شخصیت تاریخی ساخته شده است.
به هرحال اگر واقعا فیلم سازی قصد داشته باشد که یک اثر تاریخی بسازد دست وی چندان هم بسته نیست و می تواند با اضافه کردن چند نقش فرعی، کمی تخیل و کمی داستان پردازی یک روایت تاریخی قابل قبول عرضه کند. به جای خود نمونه هایی از این دست فیلم های تاریخی را معرفی خواهیم کرد.
اما بحث امروزمان درباره ی فیلم انیمیشن شاهزاده روم...
به عنوان مثال از محدودیتهایی چون نمونه های زیر می توان نام برد:
1-محدودیت زمان اکران: سبب می شود فیلم به صورت خلاصه دربیاید. اگر به خاطر داشته باشید فیلم پیغامبر(که در ایران با نام محمد(ص) رسول الله آن را می شناسیم) اشاره ای به جنگهای خیبر و خندق و حنین و ... نداشت.اگر مصطفی عقاد می خواست که به تمام وقایع زندگی حضرت رسول اکرم(ص) اشاره هم بکند نیاز به ساختن یک سریال یا مینی سریال داشت.
2-محدودیت در منابع تاریخی: کمبود منابع معتبر تاریخی سبب می شود که سازندگان فیلمهای تاریخی ناچار باشند که برای ساختن فیلم شان تا حد زیادی به تخیل روی بیاورند. چنین معضلی را به نوعی می توان در سریال حضرت یوسف(ع) دید.
3-محدودیتهای دینی-فرهنگی: بعضی فشارهایی که از سوی مردم/نخبگان به فیلم سازان وارد می شود سبب می شود که فیلم ساز در بعضی زمینه ها دست به عصا راه برود. مسائلی چون نمایش حضرت عباس(ع) را چندی پیش در کشور خویش شاهد بوده ایم.
4- محدودیتهای مالی: که سبب می شود فیلم ساز از بازسازی بعضی از صحنه ها و لوکیشن ها طفره برود.
5-محدودیتهای دراماتیک: وفادار بودن کامل به تاریخ سبب می شود که در بعضی از موارد یک اثر سینمایی کشش لازم را برای بییننده نداشته باشد و فیلم ساز ناچار باشد تا با اضافه کردن تخیل شیب دراماتیک فیلم را افزایش دهد.
6- و دست آخر نگاه خاص مؤلف/فیلم ساز به یک شخصیت تاریخی ممکن است که سبب بشود وی بهتر یا بدتر از آنچه که بوده به نمایش درآید. مثلا اگر یک فیلم ساز هندی بخواهد شخصیت نادرشاه افشار را به تصویر بکشد بعید است که همان تصویری را به دست بدهد که یک فیلم ساز ایرانی. بالعکس اگر یک فیلم ساز ایرانی بخواهد فیلمی درباره ی چنگیز خان بسازد فکر نکنم که شباهتی با فیلمی داشته باشد که توسط یک فیلم ساز مغول درباره ی این شخصیت تاریخی ساخته شده است.
به هرحال اگر واقعا فیلم سازی قصد داشته باشد که یک اثر تاریخی بسازد دست وی چندان هم بسته نیست و می تواند با اضافه کردن چند نقش فرعی، کمی تخیل و کمی داستان پردازی یک روایت تاریخی قابل قبول عرضه کند. به جای خود نمونه هایی از این دست فیلم های تاریخی را معرفی خواهیم کرد.
اما بحث امروزمان درباره ی فیلم انیمیشن شاهزاده روم...
- برچسب ها: شاهزاده روم، نرگس خاتون، انیمیشن،
شربت خوری
شنبه 9 آبان 1394
راستش من بعید می دانم که از خوانندگان اینجا کسی جزری را بشناسد، به این دلیل ساده که خود من هم تا دیشب او را نمی شناختم. پس از غور فراوان در زمینه ی رباتیک و تاریخ آن، بالاخره به این قصه پی بردم که بدیع الزمان جزری در حقیقت پدر علم رباتیک به شمار می رود. اینکه ایشان چه کرده و چه ساخته را می توانید در لینک بالا بیابید. نکته ی جالب این است که هنگامی که به دنبال کتاب ایشان ،به نام حیل، می گشتم به آدرس زیر برخورد کردم:
یاد فیلم گنجهای سیرامادره افتادم که تلویزیون خودمان پخش کرد. هنرپیشه ی نقش اول ،هامفری بوگارت، در وضعیتی خراب و کثیف و ژولیده در بار بود که پسری گدا وارد شد و پیله کرد به بوگارت. بوگارت هم که در حال خودش نبود، حتما شربت زیاد خورده بود و کله اش گرم شده بود، با عصبانیت به پسرک گفت: برو وگرنه این آب رو می ریزم توی صورتت!
چه کنیم دیگر؟!!! مملکت اخلاقی که می گویند همین است.
http://schoolmaster6.blogfa.com/post/393
من نمی دانم این عزیز مطالب وبلاگش را از متن ترجمه شده ی کتاب مستقیما برداشته یا خودش کتاب را خلاصه کرده اما هر چه هست جالب بود که فهمیدم این آقای جزری علاوه بر رباتیک تخصص ویژه ای در زمینه ی شربت داشته است. از همه جالب تر اختراع نهم بوده که توسط جام وصراحی برای مردم شربت می ریخته است. احتمالا این رباتهای شربتی را در مراسمی مانند عاشورا در خیابان کار می گذاشته اند که به عزاداران شربت و چای و شیر کاکائو بدهند.یاد فیلم گنجهای سیرامادره افتادم که تلویزیون خودمان پخش کرد. هنرپیشه ی نقش اول ،هامفری بوگارت، در وضعیتی خراب و کثیف و ژولیده در بار بود که پسری گدا وارد شد و پیله کرد به بوگارت. بوگارت هم که در حال خودش نبود، حتما شربت زیاد خورده بود و کله اش گرم شده بود، با عصبانیت به پسرک گفت: برو وگرنه این آب رو می ریزم توی صورتت!
چه کنیم دیگر؟!!! مملکت اخلاقی که می گویند همین است.- طبقه بندی:کتابهای متفرقه، سینما، |
- نظرات() |
-
.
صمد تبخیر می شود
دوشنبه 30 شهریور 1394
چه بخواهیم و چه نخواهیم پرویز صیاد یکی از بزرگترین افتخارات فرهنگی ایران در حوزه ی طنز بوده است. البته صیاد را عمدتا با نقشهای طنز در سری فیلمهای صمد می شناسیم ولی نباید از یاد برد که وی علاوه بر هنرپیشگی دستی هم در ترجمه، کارگردانی، تهیه کنندگی و فیلمنامه نویسی دارد.
هرچند که نمی توان توانایی های چنین چهره ای را در عالم هنر سینما نادیده گرفت اما متاسفانه بانک جامع اطلاعات سینمای ایران ،که به هرحال بنا بر ادعای خودش باید جامع باشد و سعی می کند که پا جای سایت آی.ام.دی.بی بگذارد ، در زندگی نامه ی این هنرمند فقط کارنامه ی قبل از انقلاب وی را درج کرده اند و انگار نه انگار که این هنرمند پس از انقلاب هم به فعالیتهای هنری خود ادامه داده است. بد نیست که کارنامه ی صیاد را در اینجا یا اینجا هم ببینیم.
هرچند که نمی توان توانایی های چنین چهره ای را در عالم هنر سینما نادیده گرفت اما متاسفانه بانک جامع اطلاعات سینمای ایران ،که به هرحال بنا بر ادعای خودش باید جامع باشد و سعی می کند که پا جای سایت آی.ام.دی.بی بگذارد ، در زندگی نامه ی این هنرمند فقط کارنامه ی قبل از انقلاب وی را درج کرده اند و انگار نه انگار که این هنرمند پس از انقلاب هم به فعالیتهای هنری خود ادامه داده است. بد نیست که کارنامه ی صیاد را در اینجا یا اینجا هم ببینیم.
- برچسب ها: پرویز صیاد، صمد،
بادگویان
پنجشنبه 12 شهریور 1394
در کتاب ویرانی دروازه ی شرقی وفیق سامرائی اشاره می کند که صدام هم در زمان حمله ی آمریکایی ها قصد داشت از بعضی قبایل که درون عراق زندگی می کنند به همین منظور استفاده کند. تا چند روز پیش فکر می کردم که حتما صدام فیلم بادگویان جان وو را دیده بوده ولی وقتی که به صورت تصادفی درباره ی زبان سمنانی در اینترنت جستجو می کردم متوجه شدم که این حقه ای بوده که ایران در زمان جنگ با صدام از آن استفاده کرده بود.
زبان سمنانی زبانی است بسیار پیچیده ، و بر خلاف تصور اولیه ی من، با اینکه از خانواده ی زبان ایرانی است اما با فارسی امروزی خیلی فاصله دارد. به هرحال طبق اظهارات اینجا از زبان سمنانی (سرخه ای)به عنوان زبان رمز بیسیمچی ها استفاده می شده است. من سند مکتوبی در اینباره نخوانده ام لذا اگر دوستان سند یا مأخذی درباره ی استفاده ی سیستماتیک از لهجه ها و یا گویشها در مخابرات رزمی در زمان جنگ با عراق دارند لطف کنند و این حقیر را بی خبر نگذارند.
- برچسب ها: جنگ ایران و عراق، سرخه، سمنان، زبان سمنانی، زبان سرخه ای، بادگویان، جان وو،
- طبقه بندی:سینما، جنگ ایران-عراق، |
- نظرات() |
-
.
درباره وب سایت
Wars & History
رضا کیانی موحد - محمدحسین پاز
مدیر وب سایت :
رضا کیانی موحد - محمدحسین پاز
آخرین پست ها
- صرف افتخار به گذشته، مشکلات ما را حل نمی کند
- ابوریحان بیرونی و احکام نجوم
- آ.بی.سی.سی
- لوپ زدن با هرکولس
- حدیث هفته
- لیست آخرین پستها